FUEV/ FUEN - agenci tajnych służb rozbijają Polonię w Niemczech

agenci tajnych służb rozbijają Polonię w Niemczech

ANGORA, Wochenblatt auf polnisch, Dortmund - Głos Polski, Pismo dla Polaków w RFN, Recklinghausen - KURIER, Hamburg - SOWA, YES-Poland, mmagazyn europejski, Frankfurt am Main

RSS

wtorek, 05 stycznia 2010

Mniejszość Polska w Niemczech. Dzielenie i rządzenie, antypolskie chwyty. Tekla Stańczyk i Stefan Kosiewski, rozmowa.

Bruksela 1.10.2009 Stefan Kosiewski

Tekla Stańczyk:

We "Frankfurter Allgemeine Zeitung" ukazał się 1 stycznia artykuł zapowiadający rozwiązanie problemu mniejszosci polskiej w Niemczech w pragmatyczny sposób. Za pomocą niemieckich pieniędzy, które mają otrzymać na prowadzenie swojego biura w Berlinie polskojęzyczni aktywiści popierani przez Ambasadę RP a także zadeklarowania bliżej nieokreślonego poparcia strony niemieckiej dla naczania języka polskiego w Niemczech.

- Czy Polacy żyjący w Niemczech, zrzeszeni w przeróżnych organizacjach, a jako grupa etniczna nie uznawani przez stronę niemiecka za mniejszość narodową w Republice Federalnej Niemiec, mogą spodziewać się poprawy swojej sytuacji po rozwiązaniach, które zapowiada wspomniany artykuł prasowy?

Czego nowego i dobrego dla Polaków w Niemczech spodziewają sie w 2010 roku prowadzone przez pana organizacje: Polskie Stowarzyszenie Szkolne "Oświata" i Polnisches Kulturzentrum we Frankfucie nad Menem?

Stefan Kosiewski:

Dzisiejsza prasa w Niemczech donosi o wycofaniu personelu dyplomatycznego Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii z Jemenu i Somalii oraz o zamiarze wystartowania przez oba te światowe mocarstwa atomowe nowej militarnej ofensywy antyterrorystycznej, co w rocznicę izraelskiej ofensywy w Gazie zapowiada zmiany w polityce zagranicznej Warszawy i Berlina. Można się spodziewać, że polscy żołnierze niemieckimi samolotami dostarczani będą wkrótce do Afryki i na Półwysep Arabski, by rękami rządu Donalda Tuska zrealizować cel polityczny i marzenie braci Kaczyńskich o sojuszu gruzińsko-żydowsko-polskim.

Taka polityka prowadzić będzie do pogrążania Polski w dalsze zacieśnianie sojuszy, zwiększanie zaangażowania militarnego Polski na wszystkich frontach świata i do zwiększanie zadłużenia państwa polskiego. Nie są to rzeczy dobre ani dla świata, ani dla Polaków.

Wasalizacja polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej przestaje być groteskowa, a jest już po prostu okrutnie śmieszna jak tragiczne i żałosne były zabiegi polityków w Polsce o realizację offsetu przyrzeczonego przez USA oraz o instalację tarczy. Wyjaśnianie ludziom przez polityków zarówno w Niemczech jak i w Polsce, że zamierzone rzekomo zakończenie wojny w Afganistanie wymaga wysłania tam kilku tysięcy dodatkowych żołnierzy z karabinami jest perwersyjne, jak grzeszna była aktywność półmilionowego kontyngentu wojskowego USA we Wietnamie.

A przecież Wietnam Południowy był wielokrotnie mniejszy terytorianie od: Afganistanu, Somalii i Jemenu, żeby nie wspominać już o terenach Iraku i Strefy Gazy. Ile milionów żołnierzy będą chcieli więc wysłać z Europy do Afryki politycy inspirowani przez prezydenta Obamę?

Tekla Stańczyk:

To jest odniesienie do szerszego tła politycznego działań rządów Warszawy i Berlina, które zawarły w 1991 roku Traktat o przyjaźni/ Freundschaftsvertrag zapowiadający Polakom w Niemczech m.in. takie dobrodziejstwa jak możliwość używania swojego języka ojczystego w kontaktach z urzędami?

- Czy rodzice polskich dzieci urodzonych w Niemczech i mówiących w domach po polsku mogą zwracać się do Urzędów Szkolnych w swoim języku ojczystym? Czy mogą po blisko 20 latach obowiązywania Traktatu polsko-niemieckiego korzystać chociażby z tego jednego zobowiązania traktatowego?

Stefan Kosiewski:

- Dobrze pani wie, że zobowiązania traktatowe nijak się miały do tzw. rzeczywistości zarówno w Polsce jak i w Niemczech, przed podpisaniem wspomnianej umowy, po podpisaniu, przed dwudziestu laty, wczoraj i dziś.

Traktat powstał niejako na marginesie działań politycznych wielkich mocarstw w stosunku do dwóch państw niemieckich i jako pomysł Krzysztofa Skubiszewskiego na zaistnienie polskiego rządu w nowej konfiguracji europejskiej. Skubiszewski w najwyższym chyba stopniu wtajemniczony był wówczas w kręgach zachodnich (Tygodnik Powszechny podniecał wtedy swoich czytelników informacją o członkostwie Skubiszewskiego w jakimś ezoterycznym towarzystwie w Szwajcarii, czy Francji). Rząd RFN nie przywiązywał w zasadzie uwagi do zapisów traktatowych, nie wyrażał zainteresowania przebiegiem rokowań traktatowych, jeżeli takowe były, nie prowadzono w tej sprawie żadnych konsultacji społecznych ani w Niemczech, ani w Polsce. Ani przed spisaniem tej umowy, ani po 10 latach, przed możliwością renegocjacji, poprawienia błędów w konstrukcjach intelektualnych Skubiszewskiego i Stelmachowskiego, który - przypomnijmy - uwiecznił się także i przy tej okazji nie tylko na fotografiach, w towarzystwie Kohla i Mazowieckiego. Nie zwracało się do nas z żadnym zapytaniem Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Warszawie także przed wysłaniem przez Ministra Sikorskiego kontrowersyjnego Aide-Mémoire rządowi w Berlinie w grudniu ubiegłego roku.

Tyle o tzw. wielkiej polityce, a wracając do wielu problemów Polaków w Niemczech powiem krótko: żadnego z najmniejszych nawet naszych problemów Traktat ten nie mógł pomóc rozwiązać, bo był rezultatem efekciarskiego politykierstwa, a nie był konkretną odpowiedzią na realne potrzeby polityczne. Rodzice polskich dzieci mogą więc zwracać się w Niemczech do Urzędów Szkolnych w polskim języku ojczystym, jak mówi stosowny zapis traktatowy, ale jak mówi moje ponad 27-letnie doświadczenie w Niemczech i przysłowiowy zdrowy rozum, tak samo nie zostaną zrozumiani przez niemieckich urzędników jak nie jest powszechnie zrozumiały w Niemczech język ojczysty kenijskiej rodziny Baraka Obamy.

Tekla Stańczyk:

Wspomniał pan o kontrowersyjnym piśmie Ministra Sikorskiego z grudnia ubiegłego roku; na czym polega ta kontrowersyjność?

Stefan Kosiewski:

Kontrowersyjny charakter działań podejmowanych przez rząd w Warszawie daje się odczytać chociażby z braku woli politycznej Warszawy do użycia w stosunku do Polaków w Niemczech określenia: mniejszość narodowa. Jeżeli Radek Sikorski nie używa w swoim języku politycznym tego określenia w stosunku do Polaków takich jak ja, to dla mnie jest on kontrowersyjną postacią polityczną.

Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej powinien chyba wreszcie zaprzestać prowadzenia antypolskiej polityki w stosunku do Polaków i Polonii w Ameryce Południowej, na Białorusi i w Niemczech. Tego Polacy na całym świecie oczekują od rządu w Warszawie.

Trzymając się konkretów i naszego w Niemczech podwórka: Ambasada w Berlinie wciąż uznaje za wyłączną reprezentację Polaków w Niemczech kilkuosobową bandę wyznaczoną do tej roli przez byłego agenta wywiadu PRL-u i byłego ambasadora RP w RFN dra Andrzeja Byrta. Banda ta występuje jako tzw. Konvent Polonii w Niemczech i za zgodą Ambasady RP decyduje o podziale kilkuset tysięcy euro przyznawanych rokrocznie na tzw. projekty kulturalne realizowane przez organizacje polonijne. W zdecydowanej większości środki te trafiają od lat nie do Polaków, lecz do rąk osób, które osiedliły się w RFN wykazując swoją bezsporną przynależność do narodu niemieckiego, lub mają żydowskie pochodzenie narodowe. A przypomnijmy, że żydzi w Niemczech zorganizowani są w Gminach żydowskich, które otrzymują wszechstronną pomoc i zdarzało się tak, że te same osoby działały jednocześnie w Gminie żydowskiej w Kolonii i uchodziły na salonach Konsulatu RP za polonijnych działaczy. Właśnie z takich działaczy Andrzej Byrt powołał nie posiadającą osobowości prawnej bandę używającą nazwy Konwent Organizacji Polskich, czy polonijnych w Niemczech.

Tagi: Kosiewski

03:15, kulturzentrum , FUEV/ FUEN
Link Komentarze (1) »

Tekla Stańczyk:

Andrzej Byrt nie jest już od kilku lat ambasadorem, a członkowie Konwentu składają się jednak z przewodniczących legalnie działających w Niemczech organizacji, takich jak Związki Polaków "Rodło" i "Zgoda".

Stefan Kosiewski:

Istotnie mamy w Niemczech nowego Ambasadora, lecz dyskryminująca Polaków w Niemczech, antypolska polityka MSZ w Warszawie, prowadzona jest w taki sam, zawstydzający sposób jak za dawnych, niedobrych lat. Protestowaliśmy wielokrotnie przeciwko temu i nie ustaniemy w protestach, bo nie chodzi o to, że Alexander Zajac, który podawał się niegdyś za działacza polonijnego przy parafii św. Wojciecha Polskiej Misji Katolickiej w Aachen, porzucił to środowisko polonijne, by przenieść się wraz z Ambasadą do Berlina, by tam pozostawać do dyspozycji urzędników ambasady, jak choćby w pierwszych dniach grudnia ubiegłego roku, kiedy wspomniane Aide-Mémoire Ministra Sikorskiego poprzedzone zostało nagłośnionym przez prasę w Polsce, a nie mającym żadnego znaczenia politycznego spotkaniem Zajaca z przedstawicielami komitetu doradczego RE, który opracowuje raport nt. przestrzegania przez Niemcy Konwencji Ramowej RE o ochronie mniejszosci narodowych.

Niemcy przestrzegają na ogół wszelkich konwencji, które tylko podpisują i będzie to wkrótce mógł zaświadczyć nie tyle jakiś niemiecki minister, co sam Minister Radosław Sikorski, a to m.in. dzięki temu, że członkowie Konwentu, Zajac i jemu podobni koledzy, pracują na rzecz dobrego imienia rządu niemieckiego w świecie, a nie interesuje ich los Polaka w Niemczech. Przekonałem się o tym osobiście w Brukseli 1 października 2009 roku, kiedy to na jubileuszowym zjeździe organizacji przedstawicieli mniejszości narodowych w Europie FUEN/ FUEV dowiedziałem się o przyjęciu do tej organizacji, finansowanej głównie ze środków niemieckiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Związku Polaków spod znaku Rodła. Przedstawiono mi nowego prezesa Rodła, Marka Woycickiego, o którego dotychczasowej działalności polonijnej nic nie słyszałem, więc zapytałem go, skąd on jest, z jakiej Gromady Związku Polaków w Niemczech? Odpowiedział, że jest z Frankfurtu nad Menem. Wyraziłem więc swoje zrozumiałe zdziwienie i zainteresowanie, gdyż to ja jestem od lat członkiem Gromady ZPwN Frankfurt (wstąpiłem przed laty tylko i wyłącznie po to, by pomóc śp. pani Balińskiej w działaniach integrujących nasze lokalne środowisko) a poza panem Bochynkiem i kilkoma innymi osobami, które współuczestniczyły przed laty w naszych wspólnych projektach (m.in. realizacji kilku audycji telewizyjnych dla programu "Offener Kanal") nie poznałem niestety dotąd żadnych nowych członków Oddziału. A tu pod nosem niejako wyrósł mi nowy prezes, członek Konwentu prowadzonego przez Ambasadę i zaliczonego już przez finansowany z Berlina FUEN do przedstawicieli mniejszości narodowych w Niemczech.

Zapytałem więc pana Woycickiego o wewnętrzne sprawy związkowe, o trudności związane z osobą poprzedniego prezesa Rodła; wspomniałem przy tym, że pragnąc zachować swoje zwykłe członkowstwo w ZPwN nigdy nie miałem i nie mam ambicji pełnienia żadnej funkcji z wiadomego powszechnie powodu: dosyć mam już innych, społecznych zajęć. Na moje pytanie o działalność Oddziału Frankfurt Pan Woycicki odparł, że Oddział Frankfurt nie istnieje. Jak to nie istnieje - zaoponowałem: a Pan Bochynek, a ja?

Na co mój rozmówca odrzekł, iż wkrótce powoła jakąś niezależną firmę, która zajmie się ustalaniem listy członków Związku Polaków w Niemczech i przesłaniem jej do Sądu Rejestracyjnego w Bochum.

Nie kryłem swojego zdziwienia: Jak to? Zamierza pan zapłacić jakimś żydom za to, żeby oni zajęli się ustalaniem tego, kto jest, a kto nie jest członkiem Związku Polaków w Niemczech? Nie mogłem pojąć źródeł tych intencji i dlatego zapytałem też: a kim pan właściwie jest? Polakiem, czy żydem? Marek Woycicki nie uważał za stosowne odpowiedzieć Polakowi, członkowi Związku Polaków w Niemczech na postawione mu, proste pytanie. Odszedł od stolika w hotelu Conrad, w którym miała miejsce ta rozmowa. Mówię o tym wydarzeniu dlatego, że znam działalność Odziałów ZPwN w kilku innych miastach niż Frankfurt i jestem przekonany, że członkowie Związku, Polacy w Mannheim, Hamburgu, Berlinie, Monachium, czy Bochum mogą być zainteresowani niepokojącymi działaniami, nie zapowiadającymi żadnej przyszłości politycznej dla pana Woycickiego ale i nie wróżących też nic dobrego dla Związku, w którym Polak Polakowi bratem, jak mówi zasadnicza Prawda Polaków w Niemczech.

Tekla Stańczyk:

Woycicki był szefem Insytutu Kultury Polskiej w Lipsku...

Stefan Kosiewski:

To Kazimierz Woycicki; kim ten, na marginesie mówiąc, nie był: dziennikarzem w PRL-u, Dyrektorem Instytutu, potem Dyrektorem IPN-u w Szczecinie, swoje zrobił. Też kontrowersyjna postać. Dla mnie chociażby dlatego, że publicznie opowiedział się na jakimś kongresie za całkowitym wstrzymaniem pomocy rządu niemieckiego dla organizacji polskich w Niemczech. Ja nie słyszem osobiście o żadnym Polaku, który by się opowiadał za wstrzymaniem pomocy finansowej udzielanej przez rząd niemiecki dla żydowskich obywateli. Dlatego też ten człowiek był i pozostał dla mnie postacią kontrowersyjną, a jeśli jeszcze on się podaje za członka jakiejś nieformalnej jak Konvent "Copernicus Gruppe", wspólnie z Dyrektorem Deutsches-Polen Institut w Darmstadt, by wygłaszać publicznie sądy mające uchodzić za miarodajne dla polityki, to ja dziekuję za te tzw. nieformalne autorytety i pozostaję przy szacunku dla przedstawicieli podmiotów rzeczywistych, istniejących w odpowiednich rejestrach sądowych, weryfikowalnych przez machanizmy demokratyczne. Nie możemy się zgodzić na to, żeby polityka międzynarodowa w Europie schodziła na psy.

Tekla Stańczyk:

Czy wobec tego nie należy brać tych pieniędzy, które rząd niemiecki chce przeznaczyć na biuro Konwentu w Berlinie?

Stefan Kosiewski:

Jeżeli jeden chce dać, a drugi jest gotów pobrać to, co mu się daje, to trzeci nie jest uczestnikiem tej transakcji. Rząd niemiecki dawał już pieniądze na urządzenie biura dla tzw. Polskiej Rady w Niemczech i nie tylko nazwisko Marchwiński utarzało się przy okazji w błocie rozliczeń i pomówień. Z tego, co wiem funkcję odbiorcy w tzw. Bundesverband Polnischer Rat przejął po redaktorze Marchwińskim (z Wolnej Europy) właśnie Alexander Zając, na jego adres Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wysyłało z Bonn wezwania do rozliczenia się chyba z jakichś 40 tys. DM. Jeżeli wtedy się rozliczył, to pewnie będzie umiał się rozliczyć i z kolejnych pieniędzy. Nie tylko przed ludźmi, ale i przed Bogiem. Historia Kościoła Katolickiego wspomina w zaraniach Apostoła, który nie umiał sobie poradzić z balastem rozliczeń. Katolicy wspominają tragiczne doświadczenie Judasza także po to, żeby umacniać się w swojej wierze. Tymczasem główny problem Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech wydaje się być w tym, że zawładnął tą instytucję kościelną neokatechumenat w osobach działaczy tzw. Rad Parafialnych. Są to osoby przyjmujące chrzest w wieku dorosłym, jak ostatnio w Polsce Ludwik Dorn, a Polacy w Niemczech nie mają niestety wykształconych właściwych sposobów reagowania na podobne zjawiska także dlatego, że m.in. hierarchia Kościoła Katolickiego w Polsce nie odpowiada na nasze wezwania o lustrację księży PMK i działaczy tych Rad Parafialnych pod kątem ich współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa. W tej materii także mam szereg osobistych spostrzerzeń, ale może uwagami na ten temat podzielimysi przy innej okazji.

Tekla Stańczyk:

Zapowiadane jest na styczeń spotkanie Konwentu oraz przedstawicieli mniejszości niemieckiej w Polsce z przedstawicielami obu rządów. Mówi się, że być może Niemcy gotowi są uznać przynajmniej część polskiej grupy w Niemczech za mniejszość narodową. Wskazuje się na rolę, jaką może mieć w tym do odegrania właśnie Związek Polaków w Niemczech zarejestrowany w Bochum. Czy byłoby to częściowe zwycięstwo Polaków w Niemczech?

Stefan Kosiewski:

Skłócenie, podzielenie Polaków w Niemczech było stałym celem działania antypolskiej Służby Bezpieczeństwa i zajęciem dla jej agentów. Podzielenie organizacji polskich w Niemczech na stowarzyszenia finansowane przez rządy i na organizacje, którym odmawia się jakiejkolwiek pomocy jest działaniem jawnie antypolskim. Nie wyobrażam sobie, żeby jakikolwiek minister Rzeczypospolitej Polskiej mógł pochwalać destrukcyjną działalność, czy też udawać, że nie dostrzega docierających doń, alarmujących, ostrzegawczych sygnałów.

Zapowiadane jest rozbijanie mniejszości polskiej w Niemczech na mniejsze grupki, dzielenie i radzenie sobie przez niepolskich polityków z niewygodnym problemem kilkumilionowej już obecności polskiej w Niemczech na stary sposób, a rząd w Warszawie nie używa nawet w oficjalnym swoim języku pojęcia: mniejszość polska. Brak odpowiedniego myślenia zastępuje się grymasami: oto posłanka Steinbach ulega grymasom braci Kaczyńskich i Radia Maryja. Neokatechumenat w Polsce może triumfować, podniesie się punktacja w rankingu kandydatów na polityków, tzn ludzi, którzy z wieczystego kandydowania i nic nierobienia po wyborach uczynili sobie w Polsce profesję.

O fałszywych kapłanach Pan Jezus mówił jako o wilkach ubierających się w owcze skóry i przestrzegał przed takimi. Fałszywe kroki w polityce są krokami króla, który przechwala się nowymi szatami, a łazi po staremu z gołą dupą po świecie. Poeta przestrzega przed baranami, którzy gotowi są postępować w każdym orszaku, żeby tylko móc przy tym zarobić, a gotowi są nawet powtykać sobie tu i ówdzie, nie tylko w czapki i kapelusze, nieswoje piórka.

Tekla Stańczyk:

Dziękuję za rozmowę.

Tagi: Kosiewski

03:14, kulturzentrum , FUEV/ FUEN
Link Dodaj komentarz »

czwartek, 29 października 2009

Jesteśmy adwokatami wszystkich mniejszości narodowych w Rosji i nawołujemy do konkretnej poprawy położenia mniejszości

Jesteśmy adwokatami wszystkich mniejszości narodowych w Rosji i nawołujemy decydentów do dialogu i do całkiem konkretnej poprawy położenia mniejszości. - Hans Heinrich Hansen, der Präsident der FUEV

Od sowa magazyn

21:03, kulturzentrum , FUEV/ FUEN
Link Dodaj komentarz »

niedziela, 11 października 2009

Hans Heinrich Hansen, FUEV-Präsident in Brüssel am 1.Oktober 2009

Hans Heinrich Hansen, FUEV-Präsident in Brüssel am 1.Oktober 2009

Dodany przez sowa

Hans Heinrich Hansen
FUEV-Präsident / FUEV / Mitglied des Europäischen Dialogforums
Deutscher Nordschleswiger aus Dänemark

Sundgade 14a
DK-6320 Egernsund
Denmark
hhh@fuen.org
+45 23499206

FUEN Jubilee Congress Brüssels 2009
http://sowa-frankfurt.ning.com/video/hans-heinrich-hansen

17:31, kulturzentrum , FUEV/ FUEN
Link Dodaj komentarz »

niedziela, 04 października 2009

Polityki nie robi tylko JEDNO, bo Polityka jest Wspólna Rzecz!

Polityki nie robi tylko JEDNO, bo Polityka jest Wspólna Rzecz! Akt 3, scena 4, Uwe przemawia:

Dodany przez sowa

Heinrich Schultz
FUEV Vizepräsident
Skandinavien und Baltische Länder
Sydslesvigsk Forening - SSF
Dänischer Südschleswiger
Norderstr. 76
D - 24939 Flensburg
heinrich.schultz@fuen.org
FUEN Jubilee Congress Brussels 2009

http://sowa-frankfurt.ning.com/video/ice-16-franfurt-am-main

Akt 3, scena 4 Uwe przemawia:

Polityki nie robi tylko JEDNO,
bo wtedy jest to tylko KASA,
rozdzielanie pieniędzy i kupowanie ludzi.

Polityka jest Wspólna Gra i Sprawa,
w której Najważniejszy jest ten Najmniejszy,
bo Polityka to jest Wspólna Rzecz!

Na tym polega Subsidiaritätprinzip
i Solidaritätprinzip, prawdziwa Solidarność,
która dzisiaj niestety jest w nędzy.

A przecież Narodom trzeba dać,
podzielić zgodnie: Wolność, Równość
i szczęście po Bratersku.

Czyż nie mam racji, Bratko? Bij Brawo!
Czyż nie o to się bijem wciąż?
Czyż nie za to ginęli Bracia nasi, najmniejsi?

Uwe milczy przez chwilę, po czym mówi:
Godność, Wolność i Własność zwycięży,
bo do Narodów należy ich Suwerenność.

http://sowa-frankfurt.ning.com/video/polityki-nie-robi-tylko-jedno

23:02, kulturzentrum , FUEV/ FUEN
Link Dodaj komentarz »

sobota, 03 października 2009

ICE 16 Franfurt am Main - Brüssel 1. Oktober in Brüssel Akt 2, scena ostatnia. Uwe jedzie do Brukseli

sowa vide: video

ICE 16 Franfurt am Main - Brüssel 1. Oktober in Brüssel Akt 2, scena ostatnia. Uwe jedzie do Brukseli

Dodany przez sowa

„Man muss uns nicht fürchten,
wir stellen keine Gebietsansprüche
oder wollen den Staat
in dem wir leben destabilisieren.

Wir leben in europäischen Regionen
und wir wollen, dass es diesen Regionen geht gut.
Man sollte uns nicht als Gefahr, sondern
als Potential zur Entwicklung dieser Regionen sehen“.

Jadę 1 października zgodnie z wysłaną zapowiedzią mailem
nie czekając na zgodę, czy zatwierdzenie od nikogo
a Bramerowi nic do tego
bo on nie otwiera tu bram do niczego,

choć chciałby uchodzić za takiego
i nagrywa wszystko, co mówię a przy tym wydzwania,
puszcza SMY-y pod stołem, puszcza karteczki,
co może potwierdzić Mr. Dubbing.

"Nie trzeba się nas bać,
bo nie stawiamy żądań terytorialnych
i nie chcemy destabilizować krajów
w których żyjemy,

lecz jednocześnie mówimy, że żyjemy w regionach
i stawiamy na nasze powodzenie w tych regionach.
Nie trzeba więc patrzeć na nas jak na coś niebezpiecznego,
lecz jak na potencjał służący do rozwoju tych regionów".

Tak powiedział prezydent FUEV, a mnie chodzi tylko o to
że przed laty musiałem opuścić ze względów politycznych swój kraj,
moją polską Ojczyznę Polskę i chciałbym do niej na starość móc wracać,
a regiony to przecież taka tylko nie do ustalenia rzecz,

bo biurokracja zalicza Radomskie raz do regionu Kieleckiego
innym zaś razem to jest znów Mazowsze, a dla mnie
Bez Kielecczyzny nie byłoby Ojczyzny - święta prawda,
więc wracam myślą i sercem na Mazowsze,

gdzie takich jak ja dochowało się jeszcze wielu mimo terroru,
który szaleje jak szalał żydokomunistyczny kahał,
więc trzeba nam z tym właśnie coś mądrego zrobić, żeby móc
po Bożemu we własnej Ojczyźnie żyć, a piekło regionów zostawić innym.

(Koniec Aktu II.)